Zapraszamy 4 lutego 2024 r.
Szmul Ostwind, w konspiracji Stanisław Zuzga pseudonim „Kropidło”, „Bolesław”
godzina 16.00 – Złożenie kwiatów, zapalenie zniczy. Pomnik ku czci Pomordowanych w Praskich Więzieniach w latach 1944–1956. Warszawa ul. Namysłowska 6A.
godzina 16.40 – Wspomnienie. Rys historyczny. Praskie Centrum Aktywności Kocham Pragę Warszawa ul. Targowa 32
Szmul Ostwind, w konspiracji Stanisław Zuzga psełdonim „Kropidło”, „Bolesław”
Walczył w Legionach Polskich, w 1 pułku piechoty, pod dowództwem mjr. Edwarda Śmigłego-Rydza, uczestniczył m.in. w bitwie pod Kostiuchnówką. W 1919 ukończył szkołę podoficerską w stopniu starszego sierżanta, po czym otrzymał przydział do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 r. przyjął chrzest w Kościele katolickim. Od 1921 pracował jako posterunkowy Policji Państwowej, a od 1932, po awansie na przodownika PP, pracował aż do wybuchu II wojny światowej na stanowisku referenta Wydziału Personalnego Komendy Policji w Warszawie.
Od sierpnia 1942 należał do Narodowej Organizacji Wojskowej w powiecie łukowskim (z polecenia kpt. Jerzego Wojtkowskiego), skąd przeszedł do Narodowych Sił Zbrojnych. Ukończył szkolenie w ośrodku szkoleniowym NSZ „Dym” w Jacie, po czym działał w powiecie siedleckim. Po rozłamie w NSZ w kwietniu 1944 roku na tle umowy scaleniowej z Armią Krajową pozostał w tej części NSZ, która scaliła się z AK (NSZ-AK)[3]. W maju 1944 został dowódcą komendy powiatowej NSZ-AK w Węgrowie. Był jedynym Polakiem pochodzenia żydowskiego na tak wysokim stanowisku dowódczym w polskiej konspiracji. 1 czerwca 1944 został awansowany do stopnia majora.
3 stycznia 1945 roku został aresztowany przez UB i przewieziony do aresztu w Otwocku, gdzie był bestialsko torturowany podczas śledztwa. Kiedy komuniści odkryli jego żydowskie pochodzenie, usiłowali przekonać go do przejścia na ich stronę. Ten jednak odmówił i stwierdził, że pozostanie wierny Polsce, swoim ideałom oraz Narodowym Siłom Zbrojnym, którym złożył przysięgę. Pytany, dlaczego jako Żyd zadawał się z faszystami, odrzekł: „Po pierwsze jestem Polakiem, po drugie tylko oni [narodowcy] chcieli mi pomóc”
2 lutego 1945 roku, po trwającym zaledwie 15 minut niejawnym procesie, Sąd Wojskowy Garnizonu Warszawskiego skazał go na karę śmierci. Został rozstrzelany 4 lutego 1945 roku w więzieniu przy ulicy 11 Listopada w Warszawie.
Leave a Reply